Geçmiş zamanlardaki modaya bakışı kendi koleksiyonlarımda tekrar canlandırmak en büyük hedefim. Geçmişe bakmak istersek çok eskiye gitmeye de gerek yok aslında, sadece 20-30 yıl önce moda ve giyim kavramı farklıydı. Giyinmek özen isterdi, değerliydi. Terzilere büyük saygı duyulur ve dikimleri takdir edilirdi. Gömleklerimizde el işlemeleri kazaklarımız da el örgüsü olurdu. Her giydiğimiz bir emek, bir değer taşırdı. Özenle ve az üretilir, değeri bilinerek uzun süre giyilirdi.

Model kadar kumaş da önemliydi. Bazen sadece kumaşın güzelliği için model yapılırdı. Kumaş dokumacıları en güzel ipliklerle en güzel kumaşları üretirlerdi. Doğal elyaflar vardı o zamanlar, ipekler, yün ve ketenler. Mısır pamuğu, bazen bitkilerden yapılmış ipliklerden örülen kumaşlar. Bunlar doğal olmasından dolayı dayanıklıydı ve giyenlerle birlikte yaşarlardı. Zamanla kumaş da hakkı olan değeri görmeyi bıraktı.

Artık her şey daha hızlı, daha ucuz olmaya başladı. Giydiklerimizden çok çabuk sıkılmaya başladık, dayanıklılık ve kalite ikinci plana düştü. Bir tane almak yerine 5 tane farklı alabiliyorduk. Tercih bu oldukça, doğal olmayan ucuz iplikler üretilmeye başladı. Doğal boyama yöntemlerinin yerini kimyasal boyalar aldı.
Kullan-at modeli uygulanmaya başlandı. Ucuz almanın aslında daha pahalı olduğunu anlamadan maalesef devam ediyor hala bu sistem.

Ucuz malların ucuz işçilik gerektirdiğini yeni görmeye başladık. Az maaşa çalışan işçiler, çocuk işçiler, belki kaçak işçiler. Artık tekstil sektöründe çıraklık da kalmadı. Meslek olarak sayılmamaya başladı kıyafet üretmek. Sadece para kazanmak için dikim yeteneği olmayan insanlar tarafından çok da iyi olmayan kaliteleri kabullenmek zorunda kaldık. Daha da ucuzlatmak için daha fazla üretiyoruz ki sürümden kazanabilelim. Ama sonucu yine daha pahalı oluyor, çünkü gezegenin kaynaklarını tüketiyoruz.

Tüm bu yazılanların tek bir sonucu var, ucuz üretim ve hızlı moda bize çok pahalıya geliyor. Bedelini de doğa, biz ve gelecek nesiller ödüyor.